Waporyzacja prostaty PVP – Fotoselektywna waporyzacja gruczołu krokowego – usunięcie przezcewkowe prostaty laserem zielonym.

Cystoskopia nazywana inaczej wziernikowaniem pęcherza moczowego. Jest to zabieg diagnostyczno–leczniczy, mający zastosowanie w rozpoznawaniu i w terapii chorób układu moczowego. Przy użyciu cystoskopu (wziernika o średnicy zbliżonej do ołówka, wprowadzanego przez cewkę moczową) lekarz ogląda dostępną w ten sposób część dróg moczowych, ze szczególnym uwzględnieniem pęcherza moczowego. W czasie cystoskopii istnieje możliwość pobrania wycinków do badania histopatologicznego – jest to przydatne, m.in. w diagnostyce guzów oraz stanów zapalnych pęcherza moczowego.

TURbTiS (transurethral resection of bladder tumor in saline) – przezcewkowa bipolarna resekcja guzów pęcherza moczowego. Zabieg pozwalający usuwać zmiany o charakterze nowotworowym z pęcherza moczowego. Zabieg w technologii bipolarnej stanowi obecnie światowy standard w leczeniu zmian pęcherzowych. Użycie najnowszych technologii pozwala na wykonywanie elektroresekcji w świetle umożliwiającym identyfikację słabo widocznych zmian co zwiększa skuteczność i doszczętność zabiegu.

TUNI (transurthral bladder neck incision) – przezcewkowe nacięcie szyi pęcherza moczowego jest zabiegiem wykonywanym u nas z użyciem elektrody igłowej (noż Collinsa) w systemie bipolarnym. Zabieg wykonywany jest u pacjentów ze stwierdzoną w badaniu urodynamicznym i/lub badaniu cystoskopowym przeszkodą na poziomie szyi pęcherza.Przeszkoda ta może być spowodowana przerostem mięśniówki szyi pęcherza, dyskoordynacją szyi lub jej zwłóknieniem. Zwłóknienie szyi pęcherza określane jest czasami mianem choroby Mariona. Dwa pierwsze schorzenia mogą być leczone farmakologiczne dlatego wskazaniem do nacięcia szyi jest brak reakcji na stosowane leczenie zachowawcze.

Ostrzyknięcie pęcherza moczowego botoksem  to Nowoczesna metoda leczenia nadreaktywności pęcherza moczowego. Ostrzyknięcie botoksem pęcherza jest małoinwazyjnym zabiegiem, który może pomóc pacjentkom borykającym się z nadczynnością pęcherza moczowego. Zabieg zalecany jest osobom, u których nadreaktywności pęcherza moczowego towarzyszą objawy nietrzymania moczu, występuje parcie naglące oraz częstomocz. Ponadto zabieg przeprowadza się u kobiet, u których dotychczasowe leczenie farmakologiczne oraz metody behawioralne nie przyniosły oczekiwanych rezultatów. Zabieg pozwala znacznie poprawić jakość życia kobiet, umożliwiając im normalne funkcjonowanie. u kobiet jest ostrzyknięcie pęcherza toksyną botulinową. Zabieg pozwala w skuteczny i bezpieczny sposób pozbyć się dolegliwości nietrzymania moczu spowodowanych nadczynnością pęcherza.  Zabieg wykonywany jest przez specjalistę urologa i trwa zaledwie kilkanaście minut. Procedura przeprowadzana jest w znieczuleniu miejscowym lub ogólnym.

Cystostomia Jest to czasowa lub definitywna przetoka pęcherzowo-skórna, powstała poprzez nakłucie pęcherza przez powłoki brzuszne na spojeniu łonowym. Wskazaniami do zabiegu są stany chorobowe utrudniające oddanie moczu:

– urazy cewki, jej zwężenie, stany zapalne, przetoki cewkowe,

– urazy pęcherza moczowego,

– przerost gruczołu krokowego,

– niektóre postacie dysfunkcji neurogennej pęcherza moczowego.

Zabieg wykonuje się najczęściej w znieczuleniu miejscowym, używając gotowych zestawów do cystopunkcji lub nakłuwając pęcherz moczowy troakarem, przez którego światło wprowadza się do pęcherza cewnik odprowadzający mocz na zewnątrz powłok. Zabieg może być również wykonywany operacyjnie, z dostępu załonowego, poprzez nacięcie skóry, tkanki podskórnej oraz ściany pęcherza i umieszczeniu w pęcherzu odpowiedniego cewnika.

Czasowa cystostomia jest również zwykle wytwarzana podczas adenomectomii (usunięcia gruczolaka stercza-prostaty) lub zabiegów na pęcherzu moczowym, w celu łatwego, stałego jego płukania, zapobieżenia powstaniu skrzepów i zapewnienia swobodnego drenażu i odpływu moczu. Po wytworzeniu cystostomii definitywnej należy wyprowadzony cewnik połączyć ze szczelnym workiem, do którego spływa mocz. Worek jest okresowo opróżniany przez otwarcie kurka umieszczonego w jego dnie

Wodniak jądra to nagromadzenie się płynu między poszczególnymi warstwami tkanki łącznej jądra. Może być wrodzony lub nabyty. Występuje zazwyczaj jednostronnie.

Podskórne nagromadzenie się płynu jest widoczne gołym okiem. Wodniak jądra, w przeciwieństwie do innych patologii mogących powodować obrzęk jądra, cechuje się brakiem bolesności podczas dotykania. Jednak nie wyklucza to umiarkowanych dolegliwości bólowych, np. przy noszeniu ciasnej bielizny lub uprawianiu sportu. Wodniak nie jest klasyfikowany do zmian nowotworowych i nie cechują go zmiany na poziomie komórkowym, dlatego sam w sobie nie jest groźny i dość łatwo go wyleczyć. Zabieg chirurgiczny to jedyna forma leczenia wodniaków. Niestety, tylko w przypadku bardzo małych wodniaków można tego uniknąć. Wodniak także wpływu na płodność, czy szanse rozwinięcia nowotworu jąder w przyszłości.

Wodniak może jednak okazać się zwiastunem poważniejszych chorób (nowotwór, zapalenie najądrza), dlatego tak ważna jest wczesna diagnoza. Wystarczy wykonanie USG i wizyta u lekarza urologa.

Nacięcie ujścia zewnętrznego cewki jest to zabieg nacięcia zwężenia ujścia cewki. U dorosłych najczęstszą przyczyną wystąpienia zwężenia ujścia cewki moczowej są zapalenie żołędzi prącia (balanitis) oraz liszaj twardzinowy i zanikowy (BXO balanitis xerotica obliterans) Wskazaniem do zabiegu jest zwężenie ujścia cewki moczowej powodujące utrudnienie w oddawaniu moczu

Stulejka to drobny defekt anatomiczny – zwężenie napletka, uniemożliwiające zsunięcie go z żołędzi. Stulejka dotyka zarówno chłopców, jak i dojrzałych mężczyzn. Im prędzej się stulejkę zlikwiduje, tym lepiej. Nieleczona stulejka utrudnia a czasem wręcz uniemożliwia prowadzenie normalnego życia seksualnego (z powodu bólu), jest też powodem stanów zapalnych u mężczyzny i jego partnerki. Zabieg zlikwidowania stulejki jest prosty i krótki, można go wykonać w każdym wieku

Załupek to schorzenie męskie (dotyczy tylko męskich narządów), które zazwyczaj ma charakter nabyty. Mężczyźni cierpiący na załupek mają problemy ze zsunięciem napletka na żołądź penisa. Po odciągnięciu napletka znajduje się on w okolicach rowka zażołędnego i nie może znowu pokryć żołędzi, ponieważ jest zbyt ciasny. Często załupek towarzyszy pozapalnemu zbliznowaceniu skóry napletka. Długotrwale odprowadzenie napletka może spowodować obrzęk i przekrwienie. Narastanie obrzęku jest wywołane utrudnionym odpływem krwi z napletka, efektem czego jest złe ukrwienie oraz niedotlenienie tkanek. Wraz z obrzękiem może pojawić się balonowate rozdęcie napletka. Ucisk na cewkę moczową może natomiast spowodować trudności z oddawaniem moczu.

Załupek wymaga leczenia operacyjnego. Zignorowanie tej choroby może doprowadzić do zakażenia bakteryjnego, ponieważ załupek znacznie utrudnia prawidłową higienę intymną. Diagnoza stawiana jest przez urologa na podstawie badania fizykalnego. Celem zabiegu eliminującego załupek jest spowodowanie, że napletek znowu będzie można odprowadzić na żołądź, zahamowanie obrzęku oraz zapobieganie martwicy tkanek. Operacja polega na nacięciu napletka aż do rowka pozażołędnego. Po tym zabiegu pozostaje blizna, podobnie jak po obrzezaniu. Po zagojeniu się rany powstałej na skutek nacięcia skóry napletka pacjent jest kwalifikowany do zabiegu obrzezania. Po usunięciu załupka wykonuje się zazwyczaj operację stulejki, ponieważ w przeciwnym przypadku może dojść do ponownego problemu ze zsunięciem napletka na żołądź.

Zwężenie cewki moczowej to sytuacja kliniczna, kiedy pod wpływem różnych czynników zewnętrznych dochodzi do odcinkowego zmniejszenia średnicy cewki, co powoduje przede wszystkim zaburzenia przy oddawaniu moczu. Endoskopowe rozcięcie zwężenia cewki moczowej jest obecnie najczęściej stosowanym zabiegiem w leczeniu zwężenia cewki moczowej (łac. Strictura urethrae) i jest najmniej inwazyjną metodą leczenia tej choroby. Polega ona na endoskopowym (poprzez cewkę moczową) rozcięciu jej zwężenia za pomocą specjalnego narzędzia zwanego uretrotomem.

Amputacja całkowita lub częsciowa prącia, inaczej penektomia, to zabieg chirurgiczny, który przeprowadza się z kilku powodów. Najczęstszym jest nowotwór prącia, ale może to być także uszkodzenie tego narządu w tak dużym stopniu, że niemożliwe jest operacyjne uratowanie go, lub przypadkowe, ale znaczne uszkodzenie penisa podczas obrzezania. W trakcie zabiegu usuwa się tkanki w zależności od tego, jaką część narządu objął nowotwór czy uraz. Lekarze starają się zachować możliwie jak największy fragment prącia (w przypadku nowotworu zawsze usuwa się margines zdrowej tkanki, by uniknąć nawrotów), by utrzymać jego funkcje, zarówno seksualną, jak i wydalniczą. Na pewien czas wytwarza się pomocnicze wyjście dla odprowadzania moczu (między odbytem a moszną), a później się je likwiduje, by powróciły naturalne funkcje prącia. Po częściowej amputacji prącia zwykle możliwa jest operacja rekonstrukcji penisa, a nawet powrót do pełnej sprawności seksualnej pacjenta.

Mięsko cewkowe  jest guzem łagodnym występującym u starszych kobiet w obrębie cewki moczowej. Mięskiem cewkowym nazywana jest naczyniakopodobna narośl ujścia zewnętrznego żeńskiej cewki moczowej. W ujściu zewnętrznym cewki moczowej widoczna jest różnej wielkości czerwona tkanka o kształcie polipa. Wielkość może się wahać od około 0,5cm do kilku centymetrów, przy dużym mięsku cewkowym może dochodzić do utrudnienia w oddawaniu moczu. Powierzchnia łatwo krwawi, a przy dłużej trwającym może dochodzić do martwicy.

Wskazania do zabiegu to zmiany na jądrze nie podejrzane o proces nowotworowy (np. torbiel najądrza) lub zmiany wymagające usunięcia ze względów kosmetycznych

Usunięcie jądra (orchidektomia) lub obu jąder przeprowadza się najczęściej z powodu zdiagnozowanego raka jądra, a nawet zaledwie podejrzenia nowotworu. Bo także w tym ostatnim wypadku powinno się niezwłocznie amputować jądro. Nie zaleca się np. wykonywania biopsji, gdyż to badanie niesie za sobą zbyt duże ryzyko rozsiania w zdrowych tkankach komórek nowotworowych. Zwłaszcza jeśli chodzi o usunięcie tylko jednego jądra, decyzja nie powinna być dla pacjenta trudna. Z jednym można normalnie żyć. Nie zmienia się w zasadzie nic, jeśli chodzi o sferę seksualną. Brak jednego jądra nie zaburza erekcji, ani też nie przeszkadza w planowaniu potomstwa (męski hormon płciowy testosteron, poza jądrami, produkują także nadnercza). Liczba plemników, jaką może wyprodukować jedno zdrowe jądro, w zupełności wystarcza do zapłodnienia. Ponadto, jeśli komuś bardzo zależy na walorach estetycznych, można rozważyć możliwość wszczepienia silikonowego implantu – protezy jądra. Jądra usuwa się z jeszcze innych przyczyn niż nowotwór

Wycięcie najądrza to zabieg chirurgiczny wykonywany w przypadku pojawienia się stanu zapalnego w najądrzach i opornego na leczenie farmakologiczne bólu, najczęściej powstałego wskutek zakażenia bakteryjnego. Najądrze to długa, zwinięta w spirale rurka, przyczepiona do górnej części każdego jądra, gdzie odbywa się magazynowanie i dojrzewanie nasienia. Celem zabiegu jest usprawnienie przepływu krwi z jąder, co przyspieszy proces leczenia zapalenia i zredukuje opuchnięcie i ból. Leczenie chirurgiczne polega na wglądzie w mosznę i drenażu. Wycięcie najądrza wykonuje się w znieczuleniu, bez wcześniejszej hospitalizacji. Zabieg polega na usunięciu fragmentu najądrza, w którym rozwinął się stan zapalny. Aby dotrzeć do najądrza wykonuje się nacięcie w mosznie, a aby zapobiec przepływowi nasienia, podwiązuje się obustronne nasieniowody. Zabieg stosowany jest u mężczyzn nie tylko cierpiących na przewlekłe zapalenie najądrzy, lecz także u mężczyzn poddawanych operacji na prostatę.

Skręt jądra jest stanem, w którym jądro wraz z powrózkiem dokonało obrotu wokół własnej osi. Powoduje to zaburzenia ukrwienie tych struktur, a co za tym idzie upośledzenie ich funkcjonowania. Skręt jądra i powrózka nasiennego może wystąpić zarówno u chłopców, jak i u dorosłych mężczyzn. Najpierw występuje utrudnienie odpływu krwi żylnej, następnie ograniczony zostaje dopływ krwi tętniczej. Skręt jądra to poważna choroba jąder, należy do jednej z przyczyn zespołu chorobowego określanego mianem ostrej moszny. Przyczyną zespołu ostrej moszny jest często zapalenie jądra bądź uwięźniecie przepukliny pachwinowej. Objawy skręcenia jądra to przede wszystkim silny ból moszny. Aby rozpoznać skręcone jądra, konieczne jest wykonanie badania USG. Leczenie chirurgiczne polega na odkręceniu jądra. By uniknąć groźnych powikłań operację należy wykonać jak najszybciej.

Skręt przyczepków jądra jest po skręcie szypuły jądra drugą przyczyną zespołu ostrej moszny w patologii wieku dziecięcego.

Protezy jąder są rozwiązaniem dla mężczyzn, którzy urodzili się z niedorozwojem jąder lub utracili je na przykład w skutek wypadku lub raka jądra. Operacja wszczepienia protezy jąder pozwala uzyskać naturalny wygląd i poprawić samoocenę, dzięki temu poprawia się także kondycja psychiczna pacjenta Zabieg wszczepienia implantu jądra wykonywany jest u mężczyzn,  u których występuje brak jądra z powodu nowotworu, wypadku, urazu lub z powodu wady wrodzonej.  Głównym celem zabiegu wszczepienia implantu  jest estetyczne ukrycie defektu oraz przywrócenie naturalnego wyglądu worka mosznowego. Zabieg implantacji sztucznych jąder polega na cięciu u podstawy worka mosznowego i wytworzeniu loży, do której wprowadza się implant sylikonowy.

Biopsja jąder to metoda, dzięki której uzyskuje się materiał do badania mikroskopowego. Stosowana jest przede wszystkim w przypadku niepłodności u mężczyzn oraz w diagnozowaniu zmian nowotworowych (raka jądra).

Łagodny rozrost stercza BPH (Benign Prostate Hyperplasia) to niezłośliwy przerost gruczołu krokowego spowodowany proliferacją elementów komórkowych prostaty. Ta nadmierna produkcja komórek może wynikać z proliferacji nabłonka i zrębu, zaburzenia apoptozy tych komórek (zaprogramowanej śmierci) lub z obydwu tych powodów. BPH dotyczy zrębu i elementów nabłonkowych prostaty w miejscu przejścia stref gruczołu. Łagodny rozrost stercza uważany jest za normalny rozwój procesu starzenia się organizmu mężczyzny i uwarunkowany jest hormonalnie, zależnie od produkcji testosteronu i dihydrotestosteronu (DHT). Łagodny rozrost stercza zalicza się do najczęściej spotykanych męskich schorzeń po 50 roku życia. Z danych statystycznych wynika, iż takie zaburzenia w przebudowie histologicznej gruczołu występuje u 50% mężczyzn w 50 roku życia i wzrasta wraz z wiekiem (po ok. 10% na każdą dekadę) osiągając 90% po 80 roku życia. Szacuje się, że 30 milionów mężczyzn na świecie ma objawy związane z BPH.

Przewlekła niedrożność ujść pęcherza moczowego, wtórna do rozrostu stercza może prowadzić do zatrzymania moczu, nawracających zakażeń układu moczowego, kamicy nerkowej, a nawet niewydolności nerek. Elektroresekcja stercza jest zabiegiem endoskopowym, podczas którego dojściem przez cewkę moczową operator wprowadza elektrorektoskop zaopatrzony w pętlę tnącą i układ optyczny i usuwa tkankę gruczolaka.

Cewnikowanie moczowodu przeprowadza się w celu udrożnienia moczowodu lub umożliwienia opróżnienia pęcherza. Dzięki wprowadzeniu cewnika do moczowodu można bezpośrednio podać lek w to miejsce. Zabieg cewnikowania moczowodu posiada także znaczenie diagnostyczne:

-pobranie niezanieczyszczonych próbek moczu;

-monitorowanie moczu;

-zbadanie moczowodu;

-identyfikacja kamienia.

Jak i znaczenie terapeutyczne:

-leczenie zatrzymania moczu (przy przeroście prostaty, skrzepach);

-leczenie niedrożności dróg moczowych;

-irygacja pęcherza;

-leczenie okresowe przy tzw. pęcherzu neurogennym.